Большая Ока (башк. Оло Аҡа) — село в Мечетлинском районе Башкортостана, административный центр Большеокинского сельсовета. Из всех мишарских населенных пунктов самым ранним является д. Большая Ока. Она возникла по договору от 22 декабря 1692 г., когда мишарей припустили башкиры Кущинской волости Кызылбай Урчекин и Шункар Атикеев (Азикеев). Однако имеется другая договорная запись - от 5 июля 7199, т. е. 1691 г., которая была дана мишарям от имени только одного башкира Шункара Атикова (Атикеева). Подавляющее большинство населения составляли мишари, припущенные башкирами-вотчинниками по договорным записям 1691 г. и 1692 г. Однако они претендовали на владение землей, куда они были припущены. Поверенный мишарей мулла Вайс Даутов заявил об этом следующее: «По документам считаем себя с башкирцами Кущинской волости одновладельцами земли». Переселение мишарей на территорию северной Башкирии происходило из Касимовского ханства, где располагался город Касимов на берегу реки Ока. Видимо, село и река в Башкортостане названы в честь этой реки. Переселенцы были цокающими мишарями, однако со временем язык был утрачен. Преобладающие потомки мишарей на данный момент сокают на башкирский лад. Известные личности села - Бахтияр Канкаев (полководец Емельяна Пугачева), Хафиз бай Хабибуллин (предприниматель и меценат). В начале XX в. действовало 5 мечетей и 4 мектебе, русско-татарская школа и женское медресе «Хафизия». Акаларның чыгышы мишәрләр белән бәйләнгән. Авылны нигезләгәнбашлыкларыбыз чын мишәрчә сөйләшкән. Туйгилде бабай Янкылычевәлеге Мишкә районы Янагош авылыннан чыккан, ә Янагош халкы бүгендә саф мишәрчә аралаша. Ни гаҗәп, бүгенге Ака теле мишәр теле түгел.Мишәрләргә с, ч авазларын каты итеп әйтү хас: пытцак яки пытчак, цәйяки тчәй. Алар к, г авазларын да авызның алды белән генә әйтәләр (рустелендәге кебек), ә без тамак төбе белән каты итеп әйтәбез – ќарѓа, ќатыќћ.б.Әлбәттә, Ака телендә мишәрдән кергән үзенчәлекләр бик күп: шул укй-ләштерү (еләк, емеш ћ.б.), у, ү урынына ы әйтү – быйау (буяу урынына),өй–ү алышынуы (сүләү, үрәнү), р–з (кигезү, йеткезү), л–н (сугымнык,исәннек, тәмне, йәмне), д–й (барганыйы, биргәнийе, сүләр ийе, йырларийе, бармагын шартлатып бейеп китәр ийе) ћ.б. Күп сүзләр мишәрдән17кергән (көтчөк, бездә көсөк ћ.б.). Шулай да бүгенге телебез мишәртеленнән аерылган. Бигрәк тә яңгыравы мишәрчә түгел. МишәрдәАканың аерылгысыз үзенчәлеге – «кый» юк. Кызганычка каршы, авылхалкы мишәрнең кем икәнен дә оныткан.Аканы төзегән мишәр бабайлар алдында гөнаћлы булып каласымкилми. Мишәр телен саклап кала алмасак та, мишәр характеры, этикасыавыл халкын оештыруда, аны зур уңышларга ирештерүендә әйтепбетергесез зур роль уйнаган. Бу ирекле ћәм көчле халыкны тарихчыГәйнетдин Әхмәров йөз ел элек үк болай тасвирлап язган: «Мишәрләрдәү буйлы ћәм шактый матур халык. Холыклары буенча кунакчыл, киңкүңелле, эшләгән эшләрендә кыю ћәм намуслы… Мишәрләр – елгыр,булдыклы, шул ук вакытта оялчан, әйткән сүзләрендә нык торучан халык»(Ахмаров Г.Н. О языке и народности мишарей. Казань. 1903. 60 бит). Бусыйфатлар Ака халкында соңгы вакытларгача өстенлек алып килде.Кайда булган соң мишәр сөйләме? Моны аңлау өчен тагын тарихныискә төшерергә туры килә. В 1795 г. в Большой Оке было 620, в 1834 г. - 998, в 1870 г. — 1548, в 1920 г. — 2541 человек (в т.ч. мишари — 1705, тептяри — 425, русские — 256, башкиры — 82, татары — 73 человека). Согласно переписи 2002 года, преобладающие национальности — татары (60 %), башкиры (27 %).